Dan Craig (niet te verwarren met 007) was voor mij een onbekende artiest, en werd mij toegespeeld door een ultieme liefhebber (wiens naam ik om privacy redenen niet prijs geef) van subliem klinkende singer songwriter artiesten. Het eerste wat mij opviel bij beluistering van zijn nieuwste cd is de aangenaam hese klank in zijn stem. (een zekere verwantschap qua klank aan de zanger van the Counting Crows kan hem niet ontzegd worden) Evenals een golvende kracht die zijn nummers doet aanzwellen tot een geïmproviseerde vloeiende climax. Skin Grows Thin is de derde plaat van deze Amerikaan uit Denver, Colorado.

Zoals een wijn body bevat, zo heeft een album ook zekere basis bestanddelen die het onderscheid maken. Aan Craig’s muziek proef je dat de man weet wat hij wil, en gezien de pulserende kracht die uit zijn muziek naar voren komt ben ik ervan overtuigd dat hij gehoord gaat worden. Mij overtuigt hij in ieder geval met zijn songs zondermeer. Op CD Baby trekt men een vergelijking met een artiest als Josh Ritter. Geen foute parallel, want zijn muziek kenmerkt zich eveneens door een positieve eigentijdse drive. Teksten zijn beeldend en de uitvoering geschiedt bezielend. Kan hier weinig extra’s aan toevoegen, ik ben zondermeer aangenaam gepakt door de lekkere nummers die elkaar in hoog tempo opvolgen.

Composities zijn meer dan uitstekend, en liggen overwegen zeer plezierig in het gehoor. Technisch valt hier niets op aan te merken, en muzikaal is het een plaat die ver boven de middenmoot uitstijgt. Geen overdadige pretenties, maar knap doorleefd materiaal waarvan je geen spijt krijgt wanneer je hem toevoegt aan je bestelling. (CD winkels die zulk illuster materiaal in hun collectie voeren worden helaas met de maand minder, een ontwikkeling die de muziek industrie mede over zichzelf heeft afgeroepen door hun winstfixatie. Krijg je wanneer je probeert creatieve processen te sturen.)
Skin Grows Thin van Dan Craig is een zeer aanbevelenswaardige CD!

Smp